ในช่วงปี 1980 เนื่องจากสินค้าขาดตลาดผลิตภัณฑ์คาร์บอนและอัตรากำไรสูงของผลิตภัณฑ์คาร์บอน โดยทั่วไปแล้วธุรกิจคาร์บอนมีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่ดี และธุรกิจคาร์บอนก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทั่วประเทศอย่างไรก็ตาม เนื่องจากขาดส่วนประกอบคาร์บอนอัตโนมัติขั้นสูง ขนาดอุตสาหกรรมคาร์บอนทั้งหมดจึงมีขนาดเล็ก จึงเป็นการยากที่จะสร้างพลังการแข่งขันที่มีประสิทธิภาพนอกจากนี้ยังมีกำลังการผลิตส่วนเกินของผลิตภัณฑ์ระดับล่าง อุปทานและอุปสงค์ไม่เพียงพอของผลิตภัณฑ์ระดับไฮเอนด์ และโครงสร้างอุตสาหกรรมคาร์บอนที่ไม่สมเหตุสมผลโอกาสในการพัฒนาของโรงงานคาร์บอนนั้นเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับกระบวนการแบทช์คาร์บอนอัตโนมัติที่มีเทคโนโลยีสูง

วัตถุดิบของอุปกรณ์คาร์บอนและผลิตภัณฑ์คาร์บอนเป็นวัตถุดิบคาร์บอนโครงสร้างทางเคมี ลักษณะทางสัณฐานวิทยา และคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีมีความแตกต่างกันมากเนื่องจากแหล่งที่มาและเทคนิคการผลิตที่แตกต่างกันตามสถานะทางกายภาพสามารถแบ่งออกเป็นวัตถุดิบที่เป็นของแข็ง (มวลรวม) และวัตถุดิบที่เป็นของเหลว (กาวและสารเคลือบ)

ในหมู่พวกเขา วัตถุดิบของผลิตภัณฑ์คาร์บอนสามารถแบ่งออกเป็น: วัตถุดิบเถ้ามากขึ้นและวัตถุดิบเถ้าน้อยลงตามเนื้อหาของสิ่งเจือปนอนินทรีย์ปริมาณเถ้าของวัตถุดิบเถ้าต่ำโดยทั่วไปน้อยกว่า 1% เช่นปิโตรเลียมโค้ก แอสฟัลต์โค้ก เป็นต้น ปริมาณเถ้าของวัตถุดิบโพลีแอชโดยทั่วไปอยู่ที่ประมาณ 10% เช่นโค้กโลหะ, สีแอนทราไซต์ และอื่นๆนอกจากนี้ วัสดุส่งคืนในการผลิต เช่น การบดด้วยกราไฟท์ ยังสามารถนำมาใช้เป็นวัตถุดิบที่เป็นของแข็งได้อีกด้วยเนื่องจากบทบาทและการใช้วัตถุดิบที่แตกต่างกัน ความต้องการด้านคุณภาพจึงแตกต่างกันด้วย